In de buurttuin Bitswijk draait het niet alleen om diversiteit aan bloemen en planten. Het is ook een tuin met een grote verscheidenheid aan mensen.
Enige tijd geleden werd bij het bestuur van UndT door de vrijwilligers van de buurttuin gevraagd een verklaring bij het het UWV aan te vragen voor vrijwilligerswerkzaamheden door vreemdelingen, die rechtmatig in Nederland verblijven.
Bij de open dag eind april tijdens het 10-jarig jubileum van de buurttuin troffen we al de eerste twee enthousiaste vluchtelingen die tijdens deze feestelijke dag hand-en spandiensten verleenden. Een van de jongens krijgt door bemiddeling van een van de vaste begeleiders uit de tuin ook een plaats bij de voetbalvereniging FC de Rakt.
Hoog tijd om na twee maanden weer een bezoekje aan de buurttuin af te leggen. Vanuit het AZC in Uden komen er nu met enige regelmaat vluchtelingen om te helpen de tuin op orde te houden. De vaste groep vrijwilligers kan goed samenwerken met de vluchtelingen in een tuin waar altijd wat te doen is.
We treffen op een dinsdagochtend een Syrische vrijwilliger, die na een verblijf van twee maanden in Ter Apel nu al vier maanden in het AZC Uden is ondergebracht. Onder begeleiding van de vaste vrijwilligers van de buurttuin zelf is hij aan het meehelpen met schoffelen en klein onderhoud in de tuin.
De verwachting was met handen en voeten en de vertaal-app op de telefoon wat te weten te komen over zijn ervaringen. Maar, het spreken in het Nederlands, dat deze vrolijke en open jongeman zich met ondersteuning van een vrijwillige tolk heeft eigen gemaakt is verbazingwekkend. Zijn enthousiasme waarmee hij zo snel mogelijk de Nederlandse taal onder de knie wil krijgen is geweldig. De vraag van zijn kant of de lokale krant ook bij het AZC geleverd kan worden is bedoeld om ook het lezen in het Nederlands zich zo snel mogelijk eigen te maken. Hij heeft het goed naar zijn zin en vindt de natuur in de gemeente Maashorst prachtig en de mensen in Nederland erg vriendelijk. Een bezoekje aan Amsterdam viel minder in de smaak: erg druk en een weinig groen. In Syrië was hij bloemist, dus een soort van groene vingers had hij al. Het werken in de tuin met de zeer aardige begeleiders vindt hij fantastisch. Zijn broer, bivakkerend in een AZC in Enschede, probeert hij elke twee maanden een keertje te bezoeken, zijn vrouw en twee kinderen heeft hij helaas vooralsnog in Syrië achter moeten laten.
Uit het feit dat de vaste begeleiders van de buurttuin door hem werden gevraagd om te genieten van zijn kookkunsten in MFA Mellepark blijkt wel dat de waardering in de tuin wederzijds is.
Ook zien we deze ochtend een jongeman aan het werk, die vanuit de begeleiding door Ons Welzijn, werd toevertrouwd aan de vaste vrijwilligers van de tuin. Na zijn gedane arbeid in de tuin vertrekt hij met een zakje sperzieboontjes voor zijn eigen avondeten.
Dezelfde ochtend werd net voor wij aankwamen, een van de gezellige zitjes in de buurttuin bezet door een kleine familie vanuit het AZC. Niet om te werken maar puur voor de ontmoeting met andere mensen. Een mooi staaltje van verbinding tussen samenwerken en ontmoeting.
Een buurttuin met vrijwilligers om trots op te zijn.
